De kunst van het ziek zijn als ondernemer
Het was Eerste Kerstdag. We zaten gezellig met de familie in een Italiaans restaurant toen ik het voelde: een golf van warmte, een lichte zweem in mijn hoofd. Dit klopt niet, dacht ik. Een paar uur later lag ik gevloerd in bed. Griep. Uitgerekend nu, in mijn langverwachte vakantie. Mijn eerste gedachte? “Heb ik eindelijk vrij, word ik ziek. Lekker dan.” En toch, achteraf gezien, had die griep me iets belangrijks te leren.
De paradox van herstel
Als ondernemer sta je eigenlijk nooit ‘uit’. Ziek zijn voelt als een luxe die je je niet kunt permitteren. Er is altijd een deadline, een klant die wacht, een lijst met to-do’s. Dus als je lijf je plotseling tot stilstand dwingt, schiet je brein in de weerstand: Dit komt niet uit. Hoe haal ik deze verloren tijd in?
Maar hier zit precies de paradox: hoe harder je vecht tegen het ziek zijn, hoe langer je herstel duurt. Je kúnt het tempo niet afdwingen. Net als bij andere momenten in het leven waarin je iets probeert te forceren, werkt herstel alleen als je je eraan overgeeft.
Denk maar eens aan een computer die vastloopt. Wat doe je? Je reset hem. Niet door hem nog harder te laten werken, maar door hem even helemaal uit te zetten. Pas dan functioneert hij weer zoals hij bedoeld is.
Van energieverlies naar energieherstel
Wat als we ziek zijn niet zien als een hinderlijke onderbreking, maar als een noodzakelijke reset? Net zoals een griepje ons dwingt om te rusten, hebben we ook in ons dagelijks leven momenten nodig om op adem te komen. Niet alleen in een vakantie, maar regelmatig.
De echte uitdaging is niet herstellen van een griep, maar het herkennen van de signalen voordat je lichaam je dwingt om te stoppen. Want als je steeds op de rand van je energie leeft, blijft je batterij structureel leeg.
De oplossing? Minder forceren, meer meebewegen. Niet altijd maar doorgaan, maar bewust rust nemen en vertrouwen op het natuurlijke ritme van herstel.
Leven in plaats van geleefd worden
Op nieuwjaarsdag, toen ik me eindelijk beter voelde, besefte ik iets. Die paar dagen van nietsdoen hadden me niet alleen hersteld, ze hadden me ook helderheid gegeven. Ik hoef niet steeds zo hard te werken om vooruit te komen. Soms zit vooruitgang juist in even stilstaan.
“En misschien, dacht ik, word ik nooit meer degene die ik was tussen Kerst en Oud & Nieuw. Misschien is dat maar goed ook.
Takeaway:
Herstellen is geen kwestie van harder werken, maar van loslaten. Door te accepteren dat het leven zijn eigen tempo heeft, ga je efficiënter met je energie om – en dat levert uiteindelijk alleen maar meer op.